188 - De nieuwe Self Care spelregels voor vrouwen 50+

Onze moeders hebben het misschien geslikt, maar wij slikken het niet meer. Wij willen na de vijftig geen dikke, ongezonde, uitgebluste oude vrouwen worden. En dat is ook helemaal niet nodig.

Wanneer je gaat begrijpen waarom je na je vijftigste ineens aankomt, slechter slaapt, minder energie hebt en je lijf niet meer reageert zoals vroeger, zelfs als je niets aan je leefstijl hebt veranderd. Kun je jouw lichaam weer in balans gaan brengen.

Het heeft alles te maken met het feit dat je lijf vanaf nu volledig volgens nieuwe spelregels werkt.

Tot je vijftigste deden oestrogeen en progesteron achter de schermen al het werk:

• Ze hielden je stofwisseling soepel
• Ze beschermden je hart en botten
• Ze hielden je huid stevig en je haar vol
• Ze dempten je stress en zorgden voor een goede diepe slaap
• Ze hielden je emotioneel stabiel

Maar zo rond je vijftigste, tijdens de overgang, verdwijnen deze fijne zorghormonen langzaam. En gaan ze met pensioen. En als jij hun taken niet overneemt, krijg je precies dezelfde klachten waarmee generaties vrouwen na hun vijftigste al eeuwenlang worstelen.

Je hebt nu niet het volgende dieet nodig of nog meer sporten. Wat je nodig hebt zijn nieuwe Self Care spelregels. In deze aflevering vertel ik je er alles over. Dit zijn de spelregels die onze moeders nooit hebben geleerd en waarmee we de wereld gaan veranderen. Want de wereld schreeuwt om gezonde en vitale 50+ vrouwen.

Heel veel luisterplezier!

Je kunt de podcast ook luisteren in deze podcast-apps.

• YouTube Video
• YouTube Music Podcast
• Apple Podcast
• Spotify Podcast

Dag mooie vrouw!

Jeetje, het is alweer augustus. Mijn podcast zomerverlof zit er alweer bijna op. En ik moet je eerlijk zeggen dat het heerlijk was om even een flinke stap terug te doen op podcast gebied. De rust heeft me echt goed gedaan. Het schrijven en maken van een nieuwe podcast kost me ongeveer een dag per week, en in het begin was het heel raar om geen nieuwe podcast te hoeven maken. Meestal doe ik dat op dinsdag, dus ik had ineens een hele dinsdag vrij voor andere dingen. Dat was echt ontzettend raar. Maar ook heel fijn. Ik had de rust echt nodig.

Ik heb de afgelopen maanden gebruikt om echt even een stap terug te doen. Om nieuwe inspiratie op te doen. Om bij te komen van het afscheid van mijn allerliefste Odin. Odin was eigenlijk de hond van Yoshua, maar zoals dat gaat met kinderen, werd het al heel snel mijn hond. Odin was echt een superhond, maar helaas kreeg hij vorig jaar artrose in zijn knie en deze zomer ging het gewoon echt niet meer. Dus ik heb de onmogelijke beslissing moeten nemen en alle tranen gehuild die ik had, maar het is goed zo. Hij is heel rustig ingeslapen en hij heeft nu geen pijn meer. Dus nu heb ik alleen nog Teun, mijn Hollandse Smoushond, ik noem hem ook wel Hollandse wous. Superlief en zo gek als een deur. Het is echt een hond met karakter en een grote persoonlijkheid. En hij is nu natuurlijk helemaal de king of the house. En omdat ie ook al bijna veertien is krijgt ie de hele dag door extra veel aandacht en knuffels. Ik heb me echt voorgenomen om maximaal van en met hem te genieten zo lang als het nog duurt.

Verder hebben we deze zomer een belangrijk en ook best lastig besluit genomen. Yoshua heeft besloten om terug te gaan naar Duitsland en daardoor zijn wij ook gaan nadenken over onze toekomst hier. En lang verhaal kort: we gaan Zweden verlaten. Toen we hiernaartoe verhuisden vanuit Nederland, hadden we allebei enorm veel behoefte aan rust. En het was werkelijk heerlijk hier om te ontstressen. Ik vergelijk Zweden wel met een groot en prachtig klooster. Het is hier rustig, de lucht is schoon, mensen zijn vriendelijk en alles is werkelijk heel relaxt. En dat is echt heerlijk als je zoals wij zwaar overprikkeld bent door de Nederlandse drukte. We zijn hier echt helemaal tot onszelf gekomen en in onszelf geland. En ik ben heel dankbaar dat ik een groot deel van mijn menopauze transformatie hier heb kunnen doen. Het was soms absoluut pittig, maar het is wel heel belangrijk geweest. Ik heb de rust en ruimte nodig gehad om weer te kunnen landen in mezelf. Om de verbinding met mezelf weer opnieuw tot stand te brengen. Om mezelf opnieuw uit te vinden.

Maar afgelopen jaar, na onze verhuizing naar het huis waar we nu wonen, merkte ik al dat ik het te stil begon te vinden. Zeker wanneer je vanuit huis werkt en dan ook nog afgelegen woont zoals wij, is het soms echt een uitdaging hier om je te blijven verbinden met mensen. Om de voeding te halen die je als vrouw toch echt nodig hebt. Wij zijn niet gemaakt om op een eiland te leven. Vrouwen hebben elkaar nodig. En de cultuur hier is vrij individueel. De mensen zijn heel vriendelijk, maar op afstand. En ik heb hier een aantal hele fijne vriendinnen, maar het is en blijft altijd een beetje voorzichtig en beleefd. Het is niet de Nederlandse gezelligheid en openheid en spontaniteit. Dat zit gewoon niet hier in de cultuur. Ik vergeleek mezelf het afgelopen jaar regelmatig met een non die uit wil breken ha, ha. Maar, alle gekheid op een stokje, ik denk dat onze tijd hier heel belangrijk is geweest en ook heel waardevol, maar nu is het tijd om weer de wereld in te trekken. Om weer het leven op te zoeken na een retraite van inmiddels ruim 3 jaar.

Daar komt bij dat Danny vorig jaar natuurlijk gestopt is met werken, maar daar nog totaal niet aan toe is. Dus we hebben besloten om volgend jaar te gaan verhuizen naar Noord Spanje. Danny gaat daar een albergue draaien voor wandelaars aan de pelgrimsroute naar Santiago. En ik mag mee. De Camino de Santiago loopt als een rode draad door ons leven. Mijn outdoorwinkel stond destijds langs het Pieterpad en dat is natuurlijk de lange afstands wandelroute die leidt naar Santiago. En: we zijn getrouwd aan de Camino en hebben als huwelijksreis de laatste 160 kilometer samen gelopen. Tijdens onze huwelijksreis hebben we regelmatig tegen elkaar gezegd: hoe leuk zou het zijn om zelf een Albergue te runnen. En nu gaan we het dus gewoon doen. Tenminste, Danny gaat het doen.

Ik ga natuurlijk gewoon lekker door met mijn eigen werk, met the feminine way of eating, en Danny heeft daar weer een hele nieuwe uitdaging. En voor mij geldt dat ik daar aan kan haken wanneer ik behoefte heb aan mensen om me heen. En ik moet je eerlijk zeggen dat ik daar heel veel zin in heb. Ik heb absoluut mijn rust en ruimte nodig om lekker te kunnen schrijven en creëren, maar ik heb ook mensen nodig om me heen. En leven. Daar ben ik de afgelopen jaren echt wel achter gekomen.

Dus in februari volgend jaar pakken we onze spullen toch maar weer in en gaan we nog een keertje verhuizen. Vanmiddag komt de makelaar en gaan we ons prachtige huis hier in Zuid Zweden te koop zetten. Dus mocht je zelf plannen hebben om deze kant op te komen of mocht je mensen kennen die graag zelfvoorzienend willen leven in dit prachtige land, mail me gerust voor meer informatie.

Naast onze nieuwe emigratieplannen ben ik de afgelopen maanden achter de schermen ook heel druk bezig geweest met het ontwikkelen van een spiksplinternieuw programma. Want waar ik zelf de afgelopen jaren tegenaan liep was natuurlijk dat ook mijn eigen lichaam behoorlijk begon te veranderen. Ik ben inmiddels 53 en ik zit op dit moment echt midden in de overgang. Ik dacht altijd dat het mijn huis wel voorbij zou gaan, want ik leefde immers gezond enzo, maar dat was ijdele hoop. Ik moest er ook echt aan geloven. Fysiek heb ik eigenlijk niet heel veel problemen gehad, afgezien van een zere voet, maar dat heb ik op kunnen lossen met barefoot schoenen. Ik heb met name mentaal echt een behoorlijke uitdaging gehad. Ik grap daar vaak over met mijn buurvrouw. We zijn even oud, schelen ongeveer 2 weken en zij heeft fysiek echt alle problemen die je maar kunt bedenken. We gaan gewoon samen door de overgang. Zij doet het fysieke stuk en ik het mentale stuk.

Maar wat ik ook zag gebeuren, en daar was ik echt niet blij mee, is dat mijn lichaam steeds meer begon uit te dijen. Als ik in de spiegel keek, herkende ik mezelf gewoon niet meer terug. Ik begon steeds meer op een moeke te lijken en dat vond ik echt vreselijk. Mijn buik begon steeds boller te worden en ook mijn gezicht veranderde behoorlijk. En dat terwijl ik gewoon at zoals ik altijd at. Af en toe een zelfgebakken zuurdesemboterham, veel groenten, zoveel mogelijk vers uit mijn eigen moestuin. Ik eet alleen gras gevoerd vlees en we koken eigenlijk altijd zelf. Dat komt ook omdat uit eten in Zweden niet te betalen is en het eten vaak echt slecht is. Ik eet al jaren niet meer na 19 uur en ook niet al teveel suiker. Maar, ik moet wel toegeven, ik heb een enorm zwak voor pure chocolade. Dat is echt wel een dingetje. Dus dat was veel te vaak een halve reep per dag. En zeker als je dan niet lekker in je vel zit, dan gaat het hard.

Verder loop ik hier hele dagen in de tuin te beulen en liep ik iedere dag twee keer een flinke ronde met de honden. Dus ook de beweging zat wel snor. Maar toch werd die buik niet minder, maar eerder meer. Ik had steeds een grotere maat nodig als ik kleding ging kopen. Nu valt de kleding hier vrij recht en ben ik natuurlijk vrij rond, dus ik zal hier altijd standaard een grotere maat nodig hebben. Maar het werd gewoon steeds meer. En hoeveel ik ook van mijn ronde lichaam houd en hoe mooi ik mijn rondingen ook vind. Dit werd te gortig. Ik woog op een gegeven moment ruim 90 kilo bij een lengte van 1.72 meter. En ik weet dat heel veel van jullie hier ook mee kampen. Mee strijden kan ik gerust zeggen. Je doet niets anders dan normaal en ineens dijt je lijf gewoon uit. En wat je ook doet, het heeft allemaal geen zin. Sterker nog het lijkt wel alsof het daardoor alleen maar erger wordt.

En ik weiger eerlijk gezegd te accepteren dat dit normaal is. Dat het normaal is dat vrouwen na de 50 dikker worden en dat we allerlei kwaaltjes en klachten krijgen. Ik geloof niet dat dit de bedoeling is. Ik geloof dat er iets anders aan de hand is. Dus ik ben weer gaan graven. Ik heb natuurlijk een achtergrond vanuit de epigenetica en orthomoleculaire voeding. Ik heb allerlei opleidingen gedaan op hormonaal gebied en ik heb natuurlijk zeven boeken geschreven over een suikervrije eet- en leefstijl. Dus ik heb de studieboeken er de afgelopen maanden weer bijgepakt. Daar had ik namelijk mooi tijd voor in mijn zomerreces. En ik heb een aantal dingen ontdekt. Sommige van deze dingen wist ik eigenlijk al wel, maar een aantal van deze dingen was voor mij echt nieuw.

Het belangrijkste wat ik heb ontdekt en wat voor mij echt een mega eye opener was, heeft even een inleiding nodig. Het begon toen ik in een podcast van iemand, ik geloof dat het een businesscoach was een verhaal hoorde over hoe je vlinders vangt. En het grappige is, dat ik hetzelfde principe hier toepas in mijn moestuin. Het verhaal gaat over een wijze die aan een van zijn leerlingen vraagt hoe je vlinders vangt. En de leerling komt met allerlei antwoorden die varieren van erachteraan lopen tot het zetten van vallen. De wijze glimlacht een keertje en zegt: dat is niet hoe je vlinders vangt, dat is hoe je vlinders wegjaagt. Je vangt vlinders door een ecosysteem te creëren. Door een omgeving voor hen te creëren waarin ze graag zijn. Een omgeving waarin voldoende voeding is en alle omstandigheden aanwezig zijn voor ze om fijn te kunnen leven. Het grappig is dat ik hetzelfde doe in mijn moestuin. Ik zorg voor voldoende bloemen en planten die insecten aantrekken die vervolgens weer allerlei plagen eten zoals luizen. Maar ik zorg ook voor ruimte voor de vogels, want die eten weer de rupsen. En ik doe aan companion planting waarin ik de groenten bij elkaar zet die elkaar ondersteunen. Bovendien wissel ik ieder jaar alle moestuinbedden volgens een vier jaren roulatie waarin steeds de juiste groenten de bodem kunnen voeden. En natuurlijk zorg ik heel goed voor de bodem. De bodem is de basis. Het is dat we dit jaar gaan verhuizen, maar anders had ik een paar monsters opgestuurd voor analyse om te kijken welke voedingsstoffen er nodig zijn. Maar dat gaan we dan straks in Spanje maar doen.

Maar goed, toen ik dit verhaal hoorde, moest ik gelijk aan ons vrouwen denken. En aan hoe we iedere dag wanhopig aan het jagen zijn op een goede gezondheid. We jagen op gezonde voeding, we jagen op gezonde gewoonten, we jagen op anti-age creme en allerlei andere anti age dingen, we jagen op nieuwe diëten en andere nieuwe wondermiddelen. We jagen op de sportschool waar we de longen uit ons lijf trainen. Kortom, we zijn de hele dag op jacht voor een gezonder en slanker lichaam. Maar dat is niet de weg voor vrouwen. Vrouwen jagen niet. Door te gaan jagen, jaag je jezelf weg.

Vrouwen trekken aan. Denk aan het eitje in de baarmoeder. Dat heeft zo zijn eigen manieren om een zaadje aan te trekken. Dat gaat niet op jacht. En daar, in dat inzicht, ligt de sleutel voor ons als vrouwen 50+. Het gaat erom dat je gaat stoppen met jagen en dat je leert hoe je een ecosysteem voor jezelf kunt gaan creëren waarin je alles aantrekt dat je wenst voor jezelf. En dat ecosysteem bestaat uit een eetstijl en een leefstijl die je zodanig ondersteunen dat het niet meer dan logisch is dat je gezond bent. Dat je fit bent. Dat je energiek bent. Dat je een vervuld leven leeft en dat je een gezond gewicht hebt. Tot op hoge leeftijd.

En met dat gegeven in mijn achterhoofd ben ik verder gaan zoeken en denken en ineens vielen alle kwartjes op zijn plek. Wat er gebeurt zo rond je vijftigste is dat oestrogeen en progesteron, de vrouwelijke zorghormonen met pensioen gaan. En hoewel we ze kennen als regelaars van je cyclus, doen ze veel meer voor je.

Vanaf je puberteit hebben deze hormonen er, zonder dat je het ooit hebt gemerkt voor gezorgd dat je:

• Hormoonbalans optimaal werd bewaakt, waardoor je iedere dag zonder moeite kon functioneren en je lichaam precies deed wat het moest doen, zonder dat je daar bewust mee bezig hoefde te zijn.
• Een gezonde stofwisseling en vetverbranding had, waardoor je best af en toe een keertje uit de bocht kon vliegen en dat vrij makkelijk weer recht kon trekken. Denk aan een weekje carnaval vieren, een vakantie met uitgebreid eten of een weekendje weg.
• Hart en bloedvaten gezond bleven en je bloeddruk mooi op peil bleef, waardoor je zonder erbij stil te staan de trap opliep, zware boodschappentassen tilde of lange dagen maakte, zonder daarna uitgeput of buiten adem te zijn.
• Een stevige, gladde huid en een volle haarbos had, en voldoende collageen aanmaakte voor gezonde pezen en gewrichten. Waardoor je weinig last had van stijve spieren en na sporten of flink tuinieren snel herstelde.
• Sterke, gezonde botten had, waardoor je zonder nadenken dingen kon doen zoals springen, dansen, tuinieren of sporten, zonder bang te zijn iets te breken.
• Emotioneel stabiel was en niet snel bang, waardoor je veel relaxter met dingen omging en kleine tegenslagen zag als iets tijdelijks, in plaats van als een ramp die je dagenlang van je stuk bracht.
• Scherp kon denken en je goed kon focussen, met een geheugen als een olifant waardoor je geen afspraken vergat en precies wist waar je je sleutels had gelaten. Of waarom je naar boven was gelopen.
• Een goede insulinegevoeligheid had, waardoor je prima een keer wat meer suiker kon eten zonder meteen kilo’s aan te komen of weg te zakken in een suikerdip.
• Minder gevoelig was voor ontstekingen, waardoor je sneller herstelde van pijntjes, verkoudheden of kleine blessures en zelden last had van vage kwaaltjes die bleven aanhouden.
• Iedere nacht heerlijk sliep en ’s ochtends uitgerust wakker werd. En als je eens een korte nacht had, je dat met één goede nacht slaap weer helemaal inhaalde.
• Minder last had van stress en rustiger van binnen was, waardoor je helder kon nadenken, betere keuzes maakte en niet bij elk probleem in de paniekstand schoot.
• Een optimaal werkende schildklier had, waardoor je energiestofwisseling soepel liep en je iedere dag genoeg energie had om alles te doen wat je wilde.
• Emotioneel veerkrachtig en minder prikkelbaar was, waardoor je vaker kon relativeren en zelfs om jezelf kon lachen als iets niet ging zoals gepland.

Maar vanaf de overgang verdwijnen deze twee zorghormonen en is het de bedoeling dat jij hun taken overneemt. En dat is waar het verkeerd gaat. Want er is niemand die ons ooit heeft geleerd hoe je dat kunt doen. Niemand heeft ons ooit geleerd wat de taken zijn van oestrogeen en progesteron en hoe je zodanig voor jezelf kunt zorgen dat je deze taken automatisch overneemt. Het enige dat we hebben geleerd is dat we minder moeten eten, meer moeten bewegen en op tijd naar bed moeten gaan. En dat het misschien beter is om te stoppen met alcohol en koffie.

Verder hebben we geleerd dat opvliegers en ouderdomsklachten er nou eenmaal bijhoren. Onze moeders hadden het, onze grootmoeders hadden het, dat is nou eenmaal hoe het gaat. Had je maar geen vrouw moeten worden…

Maar het feit dat het altijd zo is geweest betekent niet dat het normaal is. Of dat het altijd zo moet blijven. Het betekent alleen dat we nog niet beschikken over de informatie die nodig is om fit, vitaal en gezond te blijven tot op hoge leeftijd als vrouw. Je hebt deze informatie nooit gehad omdat ie er gewoonweg niet was. Je moeder wist dit niet en je oma ook niet. Zij dachten dat het normaal was dat je als vrouw aftakelde na je vijftigste. Dat na je vijftigste het verval inzette. Dat opvliegers erbij hoorden, net zoals botontkalking, kaal worden, minder energie en moeilijker kunnen bewegen.

Maar wat als ik je nu eens vertel dat de jaren na je vijftigste bedoeld zijn als de beste jaren van je leven. Dat jouw tweede helft bedoeld is om jouw beste helft te zijn. Dat dit het deel is van je leven waarin je jezelf weer helemaal centraal mag zetten. Waarin je mag doen waar je zelf zin in hebt? Maar om dat te kunnen doen is het belangrijk dat je lekker in je vel zit en dat je beschikt over alle energie en kracht die je daarvoor nodig hebt. Het is dus helemaal niet logisch dat je aftakelt en dat is ook niet hoe de natuur het heeft bedoeld. Dat is een direct gevolg van onze westerse en vrouwonvriendelijke leefstijl.

Alle onderzoeken over veroudering die er zijn, zijn voornamelijk gedaan met mannen. En tot nu toe is er altijd voor het gemak vanuit gegaan dat wat werkt voor mannen, ook werkt voor vrouwen. Maar vrouwen zitten totaal anders in elkaar dan mannen. Dus dat is een enorme misvatting. Wij zijn geen mini mannen. En wat werkt voor mannen, werkt totaal anders voor vrouwen. Zeker voor vrouwen 50+. Voor ons gelden andere spelregels.

Wanneer na je vijftigste oestrogeen en progesteron langzaam uit beeld verdwijnen. En je weet niet hoe je hun taken kan overnemen (of je probeert de boel recht te trekken op de oude, mannelijke, manier) dan gebeurt er dit:

• Je stofwisseling vertraagt waardoor kilo’s er makkelijker aankomen en moeilijker weg te krijgen zijn. Vooral rond je buik.  
• Je hart en bloedvaten zijn minder goed beschermd waardoor je bloeddruk sneller stijgt en je energie daalt. En je veel gevoeliger bent voor hartkwalen.
• Je botdichtheid neemt af waardoor de kans op breuken en gewrichtsklachten stijgt.
• Je huid en haar verliezen stevigheid, je huid wordt slapper, je krijgt meer rimpels en je haar wordt steeds dunner.
• Je slaap verslechtert. Het is moeilijker om door te slapen, je herstelt minder snel, rust minder uit en voelt je vaker uitgeput.
• Je bent veel gevoeliger voor stress. Je bent sneller in paniek en veel gevoeliger voor prikkels uit je omgeving. Je kunt minder goed tegen drukte.
• Je hebt last van brainfog. Je geheugen wordt minder, je hebt watten in je hoofd, wordt vergeetachtiger en het is moeilijker om te focussen.
• Je wordt gevoeliger voor ontstekingen. Pijntjes, stijfheid en vage klachten worden chronischer. En het duurt ook veel langer voordat je ergens van bent hersteld
• Je insulinegevoeligheid daalt behoorlijk waardoor je bloedsuikerspiegel veel meer gaat schommelen en je veel heftiger reageert op suikers en alcohol. Je krijgt meer energiedips en een koekje kan maar zo zorgen voor kilo extra op de weegschaal.

Dit verklaart waarom je misschien helemaal geen gekke dingen doet. Of gewoon hetzelfde leeft als altijd, maar toch aankomt in gewicht en gewoon niet lekker in je vel zit. Je lichaam heeft vanaf nu echt een andere ondersteuning van je nodig. En als je niet leert hoe je zelf de taken van oestrogeen en progesteron over kunt nemen, wordt het van kwaad naar erger. En dan ga je uiteindelijk geloven dat het nou eenmaal zo is en dat het erbij hoort omdat je ouder wordt. 

Maar niets is minder waar. Het enige dat je hoeft te doen is het creëren van een nieuw ecosysteem voor jezelf. Door een andere eetstijl én door een andere leefstijl. Door te gaan eten als een vrouw en door te gaan leven als een vrouw. Wanneer je dat gaat doen, dan zul je merken dat je lichaam gaat reageren. Na je vijftigste heb je andere spelregels nodig. Spelregels waarmee je zelf de taken van oestrogeen en progesteron gaat overnemen. Je hormoonbalans herstelt en je weer jezelf gaat voelen. 

Ik heb een gratis training ontwikkeld waarin ik deze zes nieuwe spelregels met je deel. En waardoor je gaat begrijpen waarom alles wat je tot nu toe hebt gedaan niet meer werkt. Of misschien nog maar een klein beetje. Ons 50+ lijf heeft vanaf nu gewoon iets anders nodig. En als je dat aan haar gaat geven, dan herstelt het razend snel de balans. Je lichaam wil namelijk gezond zijn.

Ik merk het nu ook aan mezelf. Ik ben er natuurlijk driftig mee aan het experimenteren op het moment. Ik heb een totaal nieuw voedingsregime voor mezelf ontwikkeld gebaseerd op de nieuwe spelregels. Ik ben gaan eten als een vrouw en het werkt dus gewoon. Mijn buik is in een week tijd maar liefst met 8 centimeter geslonken. Mijn gewicht weet ik even niet want mijn weegschaal is kapot. Maar mijn buik was echt mijn grootste probleem. Dus ik ben heel blij met het resultaat.

Verder heb ik veel meer energie, ben ik veel helderder in mijn brein en voel ik me gewoon rustiger en relaxter in mijn vel. Mijn haar begint ook dikker en steviger te worden en mijn huid ziet er ook echt frisser uit. En dat is nog maar het begin.

En dat alles omdat ik nieuwe spelregels toepas voor mijn lichaam. Spelregels die ik met je ga delen in een gratis live training eind augustus, op 25, 26 en 28 augustus om precies te zijn. En mocht je na augustus pas naar deze podcast luisteren, ga dan naar de website, naar carolavanbemmelen.nl daar kun je hem vinden en de replay terug kijken.

Weet je, we worden ouder, daar kunnen we niets aan doen. En dat vind ik ook helemaal geen enkel probleem. Het heeft namelijk ook ontzettend veel voordelen. Maar we hoeven na ons vijftigste niet in verval te raken. En gelukkig is dat ook niet nodig als je de nieuwe spelregels leert. Spelregels die onze moeders niet wisten, maar waarschijnlijk ook heel graag hadden geweten. Ik deel ze met je in de gratis training eind augustus, als je mee wilt doen, ga dan naar carolavanbemmelen.nl en geef je op voor de nieuwe spelregels. Want de wereld smacht naar gezonde, sterke 50+ vrouwen.

Zo, dat was het weer voor vandaag. Ik ga nog even genieten van de laatste podcastvrije weken. Ik ben er weer vanaf september met een nieuwe podcast. Tot dan of tot eind augustus bij de gratis training over de nieuwe spelregels voor vrouwen 50+!