Wat hebben kruiwagens vol met aarde te maken met vrouw-zijn? Het antwoord is alles. Waar de letterlijke aarde de voeding is voor de planten in de moestuin, is figuurlijke aarde jouw vruchtbare bodem als vrouw.

Het is de bodem waarin je zaait en plant. En in de moestuin doe je dat natuurlijk vooral in de lente of in de vroege nazomer. Maar voor een vrouwenleven geldt hetzelfde. Ook wij zijn nu toe aan de tweede helft van ons leven. Aan de vroege nazomerzaai. En de grote vraag is: wat ga je zaaien voor jezelf? Wat is de oogst die je wilt hebben over 10 of 20 jaar? Hoe wil je oud worden? Hoe wil je jouw tweede helft invullen voor jezelf?

Juist de jaren rondom de overgang zijn de jaren waarin we opnieuw een zaaiplan maken. Maar voordat we kunnen zaaien is het heel belangrijk dat de bodem waarin we zaaien vruchtbaar is. En voor de meeste vrouwen is de bodem uitgeput. Door jarenlang zorgen en onszelf wegcijferen. Door jarenlang presteren. Door jarenlang onszelf voorbijrennen.

Maar die tijd is nu voorbij. Het is tijd voor de tweede zaai. Maar voordat je dat kunt doen is het zaak dat je jouw uitgeputte bodem gaat herstellen. Hoe je dat kunt doen ga ik je uitleggen in deze podcast.

Veel luisterplezier!

Je kunt de podcast ook luisteren in deze podcast-apps.

• YouTube Video
• YouTube Music Podcast
• Apple Podcast
• Spotify Podcast

Vruchtbare bodem

Dag mooie vrouw!

Jeetje, wat een weekend hebben wij hier achter de rug. We hebben namelijk afgelopen zaterdag de moestuinbakken gevuld. Dus ze zijn klaar. Ik heb even snel gerekend en ik denk dat we zeker 500 kruiwagens aan zand hebben gesleept. We hadden wel een trekkertje erbij om het zand op te scheppen, maar vanuit de laadbak moesten we het natuurlijk nog wel in de kruiwagens doen en iedere kruiwagen optillen om te legen in de bakken.

Maar het is klaar. Nu moet ik alles nog inzaaien dus daar ben ik de komende twee weken nog wel mee bezig denk ik. En dan is het sproeien en wachten tot alles begint te groeien. En ga ik me voorbereiden op hoe ik alles kan bewaren. Want vorig jaar heb ik gewoon maar alles in de diepvries gegooid, maar ik heb gemerkt dat het voor sommige dingen lekkerder is om ze te wecken. Of om ze te fermenteren. Dus dat wordt de opdracht voor de zomer om dat allemaal te onderzoeken. Ik ga me dus zeker niet vervelen.

OK, genoeg moestuin. Maar, het onderwerp van vandaag heeft wel indirect met de moestuin te maken. Echt, ik krijg zoveel inspiratie als ik in de tuin loop te wroeten. Ik leer zoveel van de natuur. En dat komt natuurlijk ook omdat we als vrouw direct gekoppeld zijn aan de natuur. Aan de seizoenen van de natuur. En ik ontdek steeds meer dat hoe de dingen werken in de natuur, dat dat ook heel vaak geldt voor ons. Maar omdat we de verbinding met de natuur behoorlijk kwijt zijn geraakt, zijn we ook de verbinding met onze eigen natuur verloren. Die twee gaan natuurlijk hand in hand. Het is niet voor niets dat zoveel vrouwen zich eenzaam voelen en leeg en gewoon niet weten wie ze eigenlijk zijn of wat ze willen. Zeker rondom de periode van de overgang.

We hebben natuurlijk onze hele identiteit opgehangen aan ons gezin of aan de mensen om ons heen. We hebben geleerd dat we eerst moeten zorgen voor de ander voordat we aan onszelf mogen denken. En ineens gaan de kinderen het huis uit en zie je ze niet meer. Of je lichaam begint te protesteren omdat je jezelf jarenlang voorbij hebt lopen rennen. Of je zit ineens samen met je partner op de bank en denkt: goh, is dit het nou? Wil ik zo oud worden met deze persoon? Of op deze manier? En dan ineens realiseer je je dat er nog maar weinig van jezelf terug te vinden is in het leven dat je leeft. En dan begint de zoektocht naar jezelf. Dan begint het soms echt letterlijk jezelf vrijvechten uit je leven. Uit de rollen die je speelt. Want diep van binnen weet je dat je jezelf niet meer hoeft te bewijzen. Je mag kiezen voor jezelf, gewoon omdat je het waard bent.

De overgang is echt de weg terug naar jezelf. Het is een proces van jezelf opnieuw creëren. En we moeten er allemaal aan geloven. Ik dacht altijd dat het alleen voor andere vrouwen was, dat ik eeuwig jong zou blijven. Nou mooi niet. Als ik het vergelijk met de moestuin dan heb je een vroege zaai, dat is zeg maar de periode maart tot en met mei, hier in Zweden is het alleen in mei, dus alle hands aan dek op het moment want zo ongeveer alles moet hier nu de grond in. En de late zaai is in augustus. Daarin zaai je de dingen die je laat in het najaar nog wilt eten. Dat kan hier waar wij wonen ook nog net, maar dan moet je het wel voor half augustus in de grond hebben zodat het eind september groot genoeg is want daarna groeit het niet meer zo hard.

Afijn, er zijn dus over het algemeen twee zaaitijden. En de overgang, dat is de tweede zaaitijd. Dat is waar we nu zitten met z’n allen. In de zaaitijd, of net ervoor of erna. De periode waarin we ons nu bevinden is de periode waarin we de basis leggen voor de tweede helft van ons leven. Het is een periode waarin we worden uitgenodigd om naar binnen te keren en om kritisch te kijken naar ons leven en naar onszelf.

En dat kan een beste uitdaging zijn. Omdat we leven in een maatschappij die voornamelijk is gericht op oogsten. Op resultaat, op groei, op succes, op transformatie. Maar voordat je kunt oogsten, moet je toch echt eerst zaaien. En als je niet zaait, of als je niet op tijd zaait, dan valt er weinig te oogsten. En ik moet eerlijk zeggen, zoals we op dit moment met de grond omgaan, zo gaan we ook om met onszelf. Er wordt maar weinig voeding in de grond gestopt. En de voeding die we erin stoppen is vaak zo chemisch als maar kan. Mijn man zag laatst een filmpje voorbijkomen op een van de socials waarin een professor het zo mooi uitlegde: hoe zou het zijn als we de reguliere groenten en fruit in de supermarkt zouden omdopen naar chemisch geproduceerd groente en fruit en alle biologische voeding gewoon normale voeding zouden noemen. Want dat is wat niemand je vertelt, maar de groenten die je ziet in de supermarkt zijn verre van natuurlijk of voedzaam. Ze zijn geteeld op een uitgeputte bodem dus ze bevatten bij lange na niet wat ze zouden moeten bevatten. Daarbij zijn ze vaak ook chemisch behandeld zodat ze er mooi uitzien en niet worden aangevallen door allerlei insecten.

En als je die parallel doortrekt naar ons als vrouw dan geldt eigenlijk hetzelfde. We bespuiten onszelf en smeren onszelf in met allerlei chemische producten. En wat hierin heel belangrijk is om te onthouden is, dat je huid eet. Onze huid is het grootste etende orgaan dat we hebben. Alles wat je op je huid smeert wordt opgenomen in je lichaam. En dat betekent dat als je iets niet kunt eten, als je iets niet in je mond kunt stoppen, dat je het ook niet op je huid moet smeren.

We zijn alleen maar bezig met presteren, rondrennen en zorgen voor anderen. Met de boel onder controle willen hebben. Maar we voeden onszelf minimaal. En dan heb ik het echt niet alleen over wat we eten. Wat we eten is misschien 15 procent van het totale plaatje. Voeding voor vrouwen zit veel meer in jezelf voeden van binnenuit. Door de dingen te doen waar je blij van wordt. Door je te omringen met mensen die je inspireren. Door de programma’s waar je naar kijkt op TV. Door de informatie waarmee je jezelf voedt.

Alle voeding die je tot je neemt kun je zien als de paardenmest die wij hier in onze moestuin hebben verwerkt. En ik kan je vertellen, het is heel veel mest. Al deze mest is nodig als voeding voor de planten. En wat dit planten nodig hebben is rust en geduld en vertrouwen om te groeien. Ik weet nog goed dat we vorig jaar de moestuin hebben aangelegd. En vervolgens gebeurde er wekenlang helemaal niets. Het was stikdroog en het duurde en duurde voordat er iets naar boven kwam.

Mijn tuinbuurvrouw kwam langs en ik deed mijn beklag bij haar en ze schoot in de lach. Ze zei: dat gaat allemaal helemaal goedkomen hoor. De zaadjes hebben alleen wat extra tijd nodig om te kiemen omdat het zo droog is. Gewoon goed water blijven geven en dan staat hier over twee maanden alles in de bloei.

Ik was te ongeduldig. En ik was totaal vergeten dat het even duurt voordat een zaadje is omgetoverd in een vruchtdragende plant. En datzelfde geldt ook voor ons. Dingen hebben tijd nodig. Jij heb tijd nodig. Maar geef je jezelf die tijd wel? Of push je jezelf om meteen effect te zien, om sneller te gaan of om beter te zijn? Want als er één ding is dat ik heb geleerd is het wel dat de natuur zich niet laat dwingen. En soms is dat behoorlijk frustrerend kan ik je vertellen. Vooral als je veel wilt. En als je dan niet oppast ga je de dingen forceren. Of op wilskracht doen. Of je krijgt stress en raakt gefrustreerd omdat je sneller wilt dan dat op dit moment kan. Waardoor je net die dingen doet die contraproductief zijn. Waardoor je uiteindelijk langer doet over de dingen of voortijdig afhaakt. 

Ons vrouwelijke systeem werkt cyclisch. Net als de natuur hebben wij seizoenen, ritmes, fasen. En we kunnen alleen maar functioneren vanuit een vruchtbare bodem. Niet vanuit een uitgeputte bodem. Wanneer je bodem is uitgeput, dan zal een tweede zaai maar heel weinig oogst geven. Maar wanneer je goed voor je bodem hebt gezorgd, dan zal de tweede zaai een uitbundige oogst geven. En dat is natuurlijk waar we voor gaan.

Wij vrouwen zijn de natuur. Alles in ons is gebouwd op ritme. We zijn niet lineair. We zijn niet net als mannen iedere dag hetzelfde. We hebben een maandcyclus die ons blijft beïnvloeden, ook als we door de overgang heen zijn, onze energie is cyclisch. Net als onze emoties en intuïtie. We hebben goede en slechte dagen. We hebben dagen dat we in de spiegel kijken en denken: ja! Maar we hebben ook dagen dat we in de spiegel kijken en denken meh…

De manier waarop we geleerd hebben om te leven staat volledig haaks op hoe we van nature zijn ontworpen. De hele maatschappij is ingericht op altijd aan staan. Op altijd beschikbaar moeten zijn. Op altijd productief moeten zijn en goed bezig zijn. En we doen als vrouw onze stinkende best om het allemaal bij te houden. Maar het breekt ons op en put ons uit en vooral: het haalt ons uit onze kracht.

Constant productie draaien is niet waar we sterk in zijn. Onze kracht ligt juist in het onzichtbare, in dat wat je niet gelijk kunt zien. Onze kracht ligt in ons vertrouwen en in onze compassie en geduld. In vruchtbaarheid en in het cultiveren van die vruchtbare bodem. In onszelf, in de natuur en in de wereld om ons heen. In ervoor zorgen dat de basis goed is. Denk maar aan een eitje dat ligt te wachten in de baarmoeder. In het grootste vertrouwen dat het wordt bevrucht.  

Onze kracht ligt in zaaien, in rusten, in luisteren. Maar wel vanuit een vruchtbare bodem. Vanuit een ruimte die niet is volgepropt met taken, ideeën en haast. Maar die is gevoed met rust en ruimte en vertrouwen en aandacht. En om dit bodemwerk te doen, om jouw vruchtbare bodem voor te bereiden en te bemesten betekent dit dat het belangrijk is dat je stopt met jezelf te pushen omdat je denkt dat je iets moet opleveren, dat je resultaten moet behalen voordat je goed genoeg bent. Het betekent dat je stopt met het maken van keuzes en het doen van dingen die je uitputten en dat je gaat kiezen voor die dingen die je voeden en waar je blij van wordt. Oftewel dat je kiest voor mentale mest. En dat je het jezelf gunt om dingen te ontvangen. Dat je leert om dingen te ontvangen en om hulp te vragen.

En het allerbelangrijkste: dat je jouw energie niet verspilt aan vergelijken, bewijzen of forceren... maar aan wat jij nodig hebt.

Dit is de juiste tijd voor de late zaai. Voor de tweede zaaironde. En de vraag is wat je gaat zaaien. Want zaaien is ook richting kiezen, waar wil je naartoe, wie wil je zijn in de tweede helft van jou leven. Hoe wil je dat jouw leven eruit gaat zien? Dat wat je vandaag zaait, die dingen die je vandaag doet voor jezelf dat zijn de dingen die straks gaan groeien en vrucht gaan dragen.

En dat kan dus van alles zijn. Het kan zijn op gebied van je gezondheid en conditie, het kan zijn op financiëel gebied, het kan zijn op het gebied van het bouwen van een fijn netwerk van inspirerende vrouwen, het kan zijn op waar je nu woont en of je daar wilt blijven wonen. Wij zijn bijvoorbeeld op mijn vijftigste geëmigreerd naar Zweden omdat we meer in de natuur en met de natuur wilden leven. En zoveel mogelijk zelfvoorzienend wilden zijn. En daarbij ben ik druk bezig met orde op zaken stellen op financieel gebied, want ik vind het heerlijk om te werken en ik kan me ook niet voorstellen dat ik daar ooit mee ga stoppen, maar ik wil wel toe naar een situatie waarin ik kan werken en niet meer moet werken. En ook daar is nog het een en ander voor nodig voordat ik daar ben.

Maar ik wil ook fit en vitaal oud worden. Ik wil nog sterk zijn als ik tachtig ben. Ik wil trappen kunnen lopen, boodschappentassen kunnen dragen en hier in de tuin kunnen werken als ik dat wil. En om dat te kunnen is het belangrijk dat ik daarvoor nu al voorzorgsmaatregelen voor tref. Zo heb ik rond mijn dertigste bedacht dat ik zonder pilletjes en medicatie 50 wilde worden. Dat ik gezond 50 wilde worden en dat ik zo min mogelijk overgangsklachten wilde. En dat is tot nu toe ook aardig goed gelukt. Ik heb af en toe een opvlieger, dat is weer nieuw, maar de laatste tijd is het rustig. En ik heb mentaal de nodige uitdagingen gehad, maar fysiek valt het reuze mee, dus daar ben ik heel blij mee.

En ook nu, nu ik middenin het proces zit probeer ik mijn lichaam iedere dag zo goed mogelijk te ondersteunen. Door voldoende slaap, door veel buiten te zijn, door zo min mogelijk suikers te eten, door rust te nemen als ik daar behoefte aan heb en door zoveel mogelijk die dingen te doen waar ik blij van word en energie van krijg. Ik vertrouw daarin echt steeds meer op mijn eigen ritme en op wat mijn lichaam me aangeeft. Er zijn bijvoorbeeld soms echt dagen dat ik heel veel heb gepland maar gewoon geen energie of inspiratie heb en dan laat ik het gewoon even. Dan neem ik mijn rust vanuit het vertrouwen dat er vanzelf een moment komt dat ik het wel weer weet en dat ik dan heel snel de dingen kan doen die ik wil doen. Vanuit inspiratie in plaats van vanuit wilskracht.

Dus zaaien is echt niet alleen iets wat je doet in je moestuin. Zaaien is van wezenlijk belang voor iedere vrouw. Zaaien is:

• Een rustmoment nemen in plaats van nog een taak
• Je grens aangeven
• Jezelf een vraag stellen i.p.v. een oordeel vellen
• Je lijf volgen in plaats van je planning
• Een visie en een plan creëren voor jezelf

Zaaien is je nieuwe waarheid leven nog vóór je bewijs hebt dat het werkt. Als het gaat over de moestuin dan heb je de zaadjes in de grond gestopt, je weet waar ze gaan groeien en tot die tijd geef je ze water. En als je die parallel doortrekt naar je leven, dan geldt hetzelfde. Je hebt keuzes gemaakt en nu ga je steeds meer leven vanuit die keuzes, vanuit die visie voor jezelf in de toekomst.

En dat is zeker in het begin natuurlijk heel weird. Want je ziet nog niets. Maar onder de grond gebeurt er al van alles. Wordt er een heel wortelnetwerk aangelegd. In een wereld die vooral waarde hecht aan mannelijke energie (doen, winnen, bewijzen), lijkt zaaien en vooral ook het bewerken van de grond bijna passief.

Maar dat is het niet. Want wanneer je op de juiste manier gaat zaaien en wanneer je natuurlijk de juiste dingen zaait, wordt jouw leven niet alleen rustiger. Maar ook vruchtbaarder. Creatiever. Zachter én krachtiger tegelijk.

Dat is ook exact wat we doen in de Membership. Daarin ga je jouw persoonlijke Feminine Formula samenstellen. Want iedere vrouw is als een ander gewas, we hebben allemaal andere behoeften. En dus ook andere voorwaarden nodig om goed te kunnen groeien en optimaal te kunnen floreren.

Het eerste wat we doen is jouw bodem weer vruchtbaar maken en klaarmaken voor de tweede zaaironde. En in het proces van het vruchtbaar maken van jouw bodem ga je steeds meer de verbinding met jezelf herstellen. Zodat je steeds beter gaat voelen wat werkelijk past bij jou, als persoon. En steeds beter kunt bepalen hoe jij de tweede helft van je leven wilt vormgeven. En die dingen gaan we zaaien. Die ga je opnemen in jouw Feminine Formula plan.

Want dat is de enige manier om jouw relatie met eten te herstellen. Vanuit de verbinding met jezelf. Vanuit een vruchtbare bodem. Vanuit zachtheid.  Met

• Zelfzorg afgestemd op jóuw ritme
• Eten als voeding in plaats van controle
• Vertrouwen als basis in plaats van schuld
• Keuzes maken vanuit verbinding, niet vanuit bewijsdrang

Want geen vrouw is hetzelfde. Dus ook jouw bodem vraagt iets unieks. En precies dáár begint zaaien. Bij stoppen met haasten en rennen en het doen van allerlei dingen op de automatische piloot.

En als jij voelt: ik wil dit niet alleen doen…  dan is de Feminine Way of Eating Membership jouw volgende stap. Want daar leer je niet alleen wat je moet zaaien… maar vooral: hoe je jezelf weer kunt gaan voeden met jezelf.